Τις τελευταίες δεκαετίες η παγκόσμια οικονομική σκηνή κυριαρχείται από τα «νέο-φιλελεύθερα δόγματα» περί «ελεύθερης» οικονομίας. Είναι από τις λίγες φορές που η λέξη ελευθερία καταντάει, στα μάτια των πολλών, να έχει αρνητική χροιά. Δυστυχώς όμως η επίκληση της ελευθερίας εξυπηρετεί κάποιους στο να κρύψουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Ο όρος ασύδοτη οικονομία θα ταίριαζε καλύτερα, γιατί τελικά αυτό είναι το ζητούμενο που εξυπηρετεί συγκεκριμένα οικονομικά συμφέροντα.
Η σύγχρονη ιστορία περί ελεύθερης οικονομίας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στις Η.Π.Α. και στη Μεγάλη Βρετανία. Οι Reagan και Thatcher «οραματίζονταν» κράτη χωρίς ενεργό ρόλο του κράτους. Οι κρατικές παρεμβάσεις, υποτίθεται, δημιουργούσαν δυσλειτουργίες και στρεβλώσεις στην οικονομία. Αν το κράτος επενέβαινε μόνο ελάχιστα τότε το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς ως δια μαγείας θα τα έφτιαχνε όλα καλύτερα.
Τριάντα χρόνια κυριαρχίας σχετικών αντιλήψεων στη λειτουργία της οικονομίας, όλα δείχνουν ότι για τους πολλούς η κατάσταση είναι χειρότερη, ενώ ο πλούτος των πολύ λίγων έχει διογκωθεί σε πολύ προκλητικό βαθμό. Οι θεωρία περί ελεύθερης οικονομίας, όπως αυτή εφαρμόσθηκε από τους δήθεν νέο-φιλελεύθερους πολιτικούς, δημιούργησε ανισότητες και δυστυχία.
Οι νέο-φιλελεύθερες πολιτικές έχουν επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά αυτό που συνηθίζεται είναι η αποσπασματική υιοθέτηση μέρους μόνο διάφορων υπεραπλουστευμένων υποδειγμάτων και θεωριών όπως βολεύει τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Η προοδευτική οικονομική σκέψη έχει τεθεί –από τους πολιτικούς- στο περιθώριο και φαίνεται ότι τα νεοφιλελεύθερα δόγματα είναι ο μονόδρομος για τη χάραξη οικονομικής πολιτικής.
Σε αυτό το Blog θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την άλλη όψη. Ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την πραγματική ανάπτυξη, αυτός για τους πολλούς και όχι μόνο για συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.
Η σύγχρονη ιστορία περί ελεύθερης οικονομίας ξεκίνησε στα τέλη της δεκαετίας του 1970 στις Η.Π.Α. και στη Μεγάλη Βρετανία. Οι Reagan και Thatcher «οραματίζονταν» κράτη χωρίς ενεργό ρόλο του κράτους. Οι κρατικές παρεμβάσεις, υποτίθεται, δημιουργούσαν δυσλειτουργίες και στρεβλώσεις στην οικονομία. Αν το κράτος επενέβαινε μόνο ελάχιστα τότε το αόρατο χέρι της ελεύθερης αγοράς ως δια μαγείας θα τα έφτιαχνε όλα καλύτερα.
Τριάντα χρόνια κυριαρχίας σχετικών αντιλήψεων στη λειτουργία της οικονομίας, όλα δείχνουν ότι για τους πολλούς η κατάσταση είναι χειρότερη, ενώ ο πλούτος των πολύ λίγων έχει διογκωθεί σε πολύ προκλητικό βαθμό. Οι θεωρία περί ελεύθερης οικονομίας, όπως αυτή εφαρμόσθηκε από τους δήθεν νέο-φιλελεύθερους πολιτικούς, δημιούργησε ανισότητες και δυστυχία.
Οι νέο-φιλελεύθερες πολιτικές έχουν επιστημονικό υπόβαθρο, αλλά αυτό που συνηθίζεται είναι η αποσπασματική υιοθέτηση μέρους μόνο διάφορων υπεραπλουστευμένων υποδειγμάτων και θεωριών όπως βολεύει τις εκάστοτε κυβερνήσεις. Η προοδευτική οικονομική σκέψη έχει τεθεί –από τους πολιτικούς- στο περιθώριο και φαίνεται ότι τα νεοφιλελεύθερα δόγματα είναι ο μονόδρομος για τη χάραξη οικονομικής πολιτικής.
Σε αυτό το Blog θα προσπαθήσω να παρουσιάσω την άλλη όψη. Ότι υπάρχει και άλλος δρόμος για την πραγματική ανάπτυξη, αυτός για τους πολλούς και όχι μόνο για συγκεκριμένες ομάδες συμφερόντων.
1 σχόλιο:
sextosempirikos
Το πρόβλημα με τον υπερκαπιταλισμό του σήμερα είναι ότι η αρχή της ελευθερίας οικονομική-κοινωνική-δικαιωμάτων που προέτασσε απέναντι στα σοσιαλιστικά κοινωνικο-οικονομικά συστήματα καταπατείται σε όλα τα επίπεδα.
Η οικονομική ελευθερία δεν,αρχή και αξία του φιλελευθερισμού φαίνεται να μην ισχύει λογω συγκεντρωσης της οικονομικής δύναμης σε ελάχιστες πολυεθνικές. ¨Αρα ο ελευθερος ανταγωνισμός ελευθερων επιχειρηματιών δεν ισχυει πλεόν .
Τα δικαιώματα του πολίτη αίρονται με πρόσχημα την τρομοκρατία μέσω του ελέγχου του πολίτη από υπερεθνικές γραφειοκρατίες, άρα ο καπιταλισμός του σήμερα φαίνεται να καταργεί την βασική αρχή της ελευθερίας διαψευδοντας από μόνος του την φιλελεύθερη διανοητές του 19ου και 20ου αιώνα.
Αιτούμενο κατα την αποψή μου σήμερα και μετα την κρίση τόσο του καπιταλισμού όσο και του σοσιαλισμού παραμένει εκείνο το κοινωνικό σύστημα που θα συνδιάζει την ελευθερία και την ισότητα με εγγυητή την κοινωνική αλληλεγγύη.
Το νέο πρόταγμα η παράδειγμα θα πρέπει να μην αποτελέσει το θεωρητικό προιόν μιας ομάδας "φωτισμένων διανοούμενων" από τα πάνω αλλά να γίνει από το ίδιο το κοινωνικό υποκείμενο λαμβάνοντας σοβαρά υπόψη όχι απλώς γενικές κατευθύντηριες γραμμές ή νόμους αλλά τις ιδιαιτερότητες του κάθε τόπου, χώρας , έθνους.
Δημοσίευση σχολίου