Ψηφίστηκε τελικά, έστω και με μικρές απώλειες, το 65ωρο εβδομαδιαίας εργασίας. Δούρειος Ίππος για ακόμη μία φορά όσον αφορά στα εργασιακά δικαιώματα η κυβέρνηση της Μ. Βρετανίας. Άλλωστε η Μ. Βρετανία έχει πλέον μακρά παράδοση στην απορύθμιση των εργασιακών σχέσεων. Το απορρυθμιστικό σχέδιο που εφαρμόστηκε τις τελευταίες δεκαετίες στη Μ. Βρετανία, συμπεριλαμβανομένης και της απεμπόλησης εργασιακών δικαιωμάτων, την υπερεργασία κ.ο.κ. συντέλεσε σε μεγάλο βαθμό στην εικόνα της βρετανικής κοινωνίας σήμερα. Άποψη του γράφοντος είναι ότι στη Μ. Βρετανία έχει δημιουργηθεί μία ελιτίστικη κοινωνία, όπου μεσαία τάξη ουσιαστικά δεν υφίσταται. Στην κοινωνία της Μ. Βρετανίας κυριαρχούν τα άκρα: η οικονομική-χρηματοοικονομική, πολιτική, ακαδημαϊκή ελίτ και οι λοιποί οι οποίοι νοιάζονται κυρίως για την εξασφάλιση της μπύρας τους και των φθηνών διακοπών ένα μήνα το καλοκαίρι.
Το μοντέλο εργασιακών σχέσεων της Μ. Βρετανίας σώνει και καλά θα πρέπει να ακολουθήσει και η υπόλοιπη Ευρώπη. Μα γιατί? Γιατί οι αύξηση των ωρών εργασίας, οι ελεύθερες απολύσεις, οι μικρές αποζημιώσεις θα μειώσουν την ανεργία. Η γνωστή νέο-φιλελεύθερη πιπίλα.
1. David R. Howell, Dean Baker, Andrew Glyn, and John Schmitt (2006) “Are Protective Labor Market Institutions Really at the Root of Unemployment? A Critical Review of the Evidence”.
2. David R. Howell, 2005, "Fighting Unemployment: Why Labor Market ‘Reforms’ Are Not the Answer"
3. “Τhe Micro-Foundations of High Unemployment in Developed Countries: Are Labor Market Rigidities the Problem?", chapter 7 in Harris and Goodwin, eds. New Thinking in Macroeconomics: Social, Institutional, and Environmental Perspectives (Elgar, 2003).
Άποψη από το blog του Dani Rodrik
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου