Εδώ και μήνες το 'έχω στο μυαλό μου. Δεν είναι μόνο η Ελλάδα. Όλος ο αναπτυγμένος κόσμος χρωστάει. Μετά την Ελλάδα ενδεχομένως να ακολουθήσει η Πορτογαλία, η Ισπανία, η Ιρλανδία, οι Η.Π.Α, η Ιαπωνία. Το πρόβλημα δεν είναι τα ελλείμματα. το πρόβλημα είναι ότι τα κράτη δουλεύουν για το χρηματιστικό κεφάλαιο. Το χρηματιστικό κεφάλαιο συσσωρεύει πλούτο και οι λαοί εξωθούνται σε προγράμματα λιτότητας. Η λύση δεν είναι οι περικοπές...αλλά ο πληθωρισμός. Όχι όμως μονομερώς η κάθε μία χώρα αλλά συντονισμένα. Να κοπεί χρήμα σε ένα χαμηλό αλλά σταθερό ρυθμό, έτσι ώστε και ο πληθωρισμός να παραμείνει συγκρατημένος και να μην οδηγηθούμε σε φαινόμενα υπερπληθωρισμού, αλλά και το χρηματιστικό κεφάλαιο να αποπληρωθεί με χαρτιά. Πόσα χρωστάμε....Πάρτε τα. Για αυτό ο πληθωρισμός ξορκίζεται ως το μέγιστο κακό από το κατεστημένο. Θίγει το χρηματιστικό κεφάλαιο. μεταφέρει πλούτο από τους δανειστές στους δανειζόμενους... Άλλη λύση όμως δεν υπάρχει. ή διαρκής λιτότητα, ανέχεια και φτώχεια ή πληθωρισμός για την αποπληρωμή των χρεών...διαλέγουμε και παίρνουμε.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
9 σχόλια:
η λύση δεν είναι ο πληθωρισμός, η λύση είναι η πολιτική.
Ποια πολιτική?
Η πολιτική εν γένει. Νομίζω πως η λύση στο πρόβλημά μας είναι η επαναπολιτικοποίηση της κοινωνίας, η περιθωριοποίηση της πολιτικής τάξης εκείνης που προκάλεσε την καταστροφή και η αλλαγή των αντιλήψεων. Εκεί είναι ο πυρήνας του προβλήματος, εκεί θα πρέπει να αναζητηθεί και η λύση. Οποιαδήποτε οικονομοτεχνική λύση αποδέχεται την υπάρχουσα τάξη πραγμάτων, τόσο στη χώρα μας όσο και διεθνώς. Και, φυσικά, τη διεθνή τάξη πραγμάτων δεν μπορούμε μόνοι μας να την ανατρέψουμε, όμως η επιστροφή του κόσμου στην πολιτική (προσοχή, όχι στον δικομματισμό ή στην πελατειακή ψήφο, στην πολιτική) θα μπορούσε να σηματοδοτήσει μια αλλαγή στην ελληνική κοινωνία. Αυτή η αλλαγή ήταν αναγκαία στα μάτια κάποιων εδώ και χρόνια, σήμερα πια, στο φως των προβλημάτων, είναι αναγκαία στα μάτια όλων. Ας βάλουμε λοιπόν ένα χεράκι σ' αυτή την κατεύθυνση.
Δεν διαφωνώ. Αλλά υπάρχει ένα δεδομένο...τα περισσότερα κράτη είναι χρεωμένα στο υπερεθνικό χρηματιστικό κεφάλαιο (Deutshebank, UBS, Citibank, Goldman Sachs, BNP κλπ...) Θα τα αποπληρώσουν τα χρέη και πως?
Όχι απαραίτητα, και σίγουρα όχι με τον τρόπο που το υπερεθνικό χρηματιστικό κεφάλαιο επιθυμεί.
Είμαστε σ' ένα σημείο που ακόμη κι ο πρόεδρος των ΗΠΑ συζητά για έναν φόρο Τόμπιν.
Δεν θα πρέπει να θεωρούμε νόμιμη την απαίτηση των τραπεζών που αναφέρεις ή τουλάχιστον ας αποφασιστούν τα μέτρα εκείνα που θα αναγκάσουν τις τράπεζες να επιστρέψουν ένα μέρος του πλούτου στην κοινωνία.
Το τέλος του "τραβήγματος του σκοινιού" από τη μεριά των τραπεζών είναι ο πόλεμος. Το έργο το 'χουμε ξαναδεί.
Είδες αυτό λέω και εγώ. Ο πληθωρισμός είναι ένα «εργαλείο» ώστε να μειώνει την αξία του πραγματικού χρέους. Απλά εδώ γράφω όπως είπες «οικονομοτεχνικά» εσύ μιλάς πολιτικά, αλλά συμφωνώ με αυτά που λες. Και εγώ συμφωνώ ότι τα χρέη στις τράπεζες είναι πλασματικά (μη νόμιμα όπως το λες και εσύ). Οι τράπεζες είναι αυτές που πολεμάνε λυσσαλέα τον πληθωρισμό. Δεν πρέπει να μας φοβίζει ο συγκρατημένος πληθωρισμός. Πάντως ο φόρος Tobin είναι φόρος επί των βραχυπρόθεσμων χρηματιστηριακών συναλλαγών. Δεν φορολογεί τα κέρδη των τραπεζών. Μην το συγχέεις.
ανακριβές το περί Τόμπιν, έχεις δίκιο. Για φόρο επί των κερδών των τραπεζών που πήραν στήριξη λέει κι ο Ομπάμα. Εγώ θα το έβλεπα κι ευρύτερα, βέβαια.
Νομίζω ότι έχουμε μια μικρή διαφορά σ' αυτό που λέμε. Εγώ βάζω ένα ζήτημα για το ποιος είναι ο επί της ρόλος που θα αναγνωριστεί στις τράπεζες και τα δικαιώματά τους και όχι για μια παράκαμψη των συμφερόντων τους μέσω πολιτικών αποφάσεων.
Δηλαδή η διαφορά μας νομίζω πως είναι στο αν μπορούμε να ζήσουμε χωρίς (κερδοσκοπικές) τράπεζες ή όχι.
Είναι μεγάλη κουβέντα τώρα να μιλήσουμε αν θα μπορούσαμε να ζήσουμε χωρίς τράπεζες. Μάλλον η κουβέντα αυτή ανήκει στη σφαίρα της φιλοσοφίας παρά της οικονομίας. Προσωπικά δεν δαιμονοποιώ τις τράπεζες. Το πως λειτουργούν σήμερα είναι ένα θέμα που θα πρέπει να προβληματίζει αυτούς που ασκούν πολιτική. Αλλά δυστυχώς τα συμφέροντα των κυβερνόντων ταυτίζεται με αυτά του χρηματιστικού κεφαλαίου. Αυτό είναι το πρόβλημα. Αντί να ταυτίζονται με αυτούς που τους δίνουν την λαϊκή εντολή ταυτίζονται με τα οικονομικά συμφέροντα. Συνεπώς η αντιπροσωπευτική δημοκρατία σήμερα δεν λειτουργεί σωστά.
οκ, συμφωνώ απολύτως.
Αυτό είναι το μεγάλο πρόβλημα. Στην ελληνική περίπτωση, έχουμε και το "ελληνικό πρόβλημα" του πελατειακού κράτους που γιγάντωσαν τα δυο μεγάλα πολιτικά κόμματα με την ανοχή και τη συνέργεια των υπολοίπων
Δημοσίευση σχολίου